مدیریت و دکتر نطقی

تاريخ روابط‌عمومي با تاريخ مديريت، نقاط اشتراك فراواني دارد و رابطه اش با مدير مثل رابطه يك حسابدار با مدير است. دكتر حميد نطقي معتقد بود سخني كه درباره حكومت ها گفته شده در مورد روابط عمومي نيز درست است: «هر مديريتي سزاوار روابط عمومي است كه دارد.»

1. مديريت نو

روابط عمومي بر شالوده فلسفه مديريت نو است؛ اين امر نشان مي دهد كه مسئوليت مديران وسعت زيادي يافته است. روابط عمومي مديران را در پذيرش اين مسئوليت ياري مي كند. «روابط عمومي از مديريت جدا نيست و با پيوند معنوي و تزئيني كه به عنوان چرخ پنجم ارابه، به تنه برخي موسسات مي چسبانند فرق بسيار دارد. اين روابط عمومي در متن است نه در حاشيه، ضرورت است نه لوكس، در خود مديريت است نه در بيرون از آن. پس حق داريم كه بگوييم هر مديريتي سزاوار روابط عمومي اي است كه دارد.»

2. مسئوليت اجتماعي مديران

امروزه روشن شده است مديران و سازمان ها و شركت ها در مقابل كاركنان، مشتريان و جامعه تعهداتي دارند؛ شايد بيشتر از تعهدات شان در قبال سهامداران. از اينرو پيداست كه بحث از روابط عمومي، به عنوان يكي از عنصرهاي اساسي فلسفه مديريت، ديگر جنبه تعارف ندارد. اگر مديران به مسئوليت بزرگ خود پي نبرده باشند نمي توانند پاي در اين ميدان بگذارند.

3. ارتباط با مديران و كاركنان

ارتباط موثر نيازمند فرستنده و گيرنده است. در اين حوزه، مديران در مقام گيرنده قرار دارند. درست مانند راديو، بايد مديران موج فرستنده را خوب ميزان كنند. اگر پيامي دريافت نشود درست مثل اين است كه اساسا فرستاده نشده است. در اين صورت، ارتباطي در كار نخواهد بود. اگر مقداري از پيام نرسد و مقداري دريافت نگردد، تداومي در كار ارتباط نخواهد بود و نه كاركنان و نه مديران هيچ يك نمي توانند روي آن حساب كنند …

4. روابط عمومي حقيقي

دكتر نطقي روابط عمومي را به سه نوع روابط عمومي تنبل (تكراركار)، تشريفاتي (بله قربان گو) و روابط عمومي حقيقي تقسيم كرده است. ايشان معتقدند روابط عمومي حقيقي، مدير را تحقير نمي كند و آبروي او را نمي ريزد. مدير هم مطمئن است كه روابط عمومي در مسايل مختلف طرف او را دارد.

امروزه شيوه هاي مديريت به ارزش هاي انساني بيش از پيش توجه نموده و مساعي مديران در معمولي داشتن رفتار عادلانه و سخاوتمندانه نسبت به كاركنان قرين موفقيت بوده است.

روابط عمومي متكي به فلسفه مترقي و انساني مديريت نو است كه بدون ايمان به دموكراسي جز قالب تهي از آن به جاي نمي ماند. از اين جهت است كه بررسي روح دموكراسي در اداره امور از مهمترين اشتغالات پژوهشگران روابط انساني است. روابط عمومي مي خواهد موسسات را باصطلاح مبدل به «خانه هاي شيشه اي» سازد. يعني كوشش آن متوجه اين هدف است كه از ارتباطات مشكوك و تاريك دور شود، در هر اقدامي هدف روشن باشد و وسايل وصول بدان قابل ارائه به خودي و بيگانه. اين روشنائي را با پخش اطلاعات مي توان افزود. اطلاعات، هدف ها را روشن خواهد كرد. همه چيز شفاف خواهد شد و اعمال «حسن نيت» ممكن خواهد گشت.