سیدشهاب سیدمحسنی
عضو هیئتمدیره انجمن متخصصان روابطعمومی
حسین بهرنگی را از اوایل دهه ۷۰ میشناختم، زمانی که اداره هماهنگی امور روابطعمومیها در اداره کل تبلیغات دولت در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار داشت. این دوره یکی از دورانهای موفق در حوزه آموزشهای تخصصی روابطعمومی به شمار میآید؛ دورهای که شامل برگزاری همایشهای علمی، جشنوارههای رقابتی، انتشار نشریات تخصصی و کتابهای روابطعمومی با حمایت دولت بود.
بدون تردید، یکی از فعالان برجسته این عرصه حسین بهرنگی بود. او در حد توان و بضاعت خود تلاش میکرد و هر جا همایشی، جشنوارهای، دوره آموزشی، یا برنامهای در خصوص روابطعمومی برپا بود، در حاشیه این مراسم، انواع و اقسام کتب و نشریات مرتبط با ارتباطات و بویژه روابطعمومی را عرضه میکرد.
ویژگی بارز شخصیتی حسین بهرنگی عشق و علاقه وافری بود که به جمعآوری و ارائه کتب و نشریات در حوزه روابطعمومی داشت. او هیچگاه نمیخواست نشریه یا کتاب جدیدی در این حوزه منتشر شود و او آن را در بساط خود نداشته باشد. اگر کتاب یا نشریهای از او درخواست میشد که در اختیار نداشت، به هر شکل ممکن آن را تهیه میکرد.
هر استادی در حوزه ارتباطات و روابطعمومی که او را میدید، سراغ کتابهای جدیدش را میگرفت و گزارشی از میزان استقبال از کتابهای قبلیاش ارائه میداد.
هر دانشجویی که در کنار بساط کتابفروشیاش قرار میگرفت، او را تشویق به خرید و خواندن آخرین کتابها، نشریات و مقالات در این حوزه میکرد.
حسین بهرنگی همیشه چهرهای گشاده و لبخندی بر لب و پشتکاری مثالزدنی داشت. به واقع میتوان گفت او در حد توان خود به توسعه ادبیات نظری حوزه روابطعمومی کمک کرد. یاد و خاطرهاش همواره زنده باد و خدایش بیامرزد.